برگزاری جشن در آغاز اعتدال بهاری و شادی و پایکوبی به مناسبت پایان یافتن زمستان و زنده شدن طبیعت در میان بابلیان نیز مرسوم بوده است.برگزاری جشن در آغاز اعتدال بهاری و شادی و پایکوبی به مناسبت پایان یافتن زمستان و زنده شدن طبیعت در میان بابلیان نیز مرسوم بوده است.

آنان از گذشته بسیار دو روز اعتدال بهاری را جشن می‌گرفتند و آن را زگموک می‌نمایدند. در کتیبه‌های بابلی آمده است که زگموک شامل 11 روز نخستین ماه نیسان بوده و بنابراین از اواسط ماه مارس (اواخر اسفند) آغاز شده و جشن روز اعتدال بهاری راه دربر می‌گرفته است.

بابلی‌ها این جشن را به افتخار خدای مردوک و در معبد بزرگ اوبرپا می‌کردند. در کتیبه‌های باستانی بابلی آمده است که در روز اول سال همه الهه‌ها بزرگمردوک در معبد گردهم آمده تا درباره سرنوشت سال جدید و زندگی مردمان و همچنین تعیین پادشاهان تصمیم‌گیری کنند.

آیین‌های نوروزی که شاید بعد از زمان هخامنشیان وارد مصر شده باشد، در این کشور هم رواج داشته است. مراسم ویژه این جشن بافرو رفتن در آب نیل و پاره‌ای مراسم دیگر همراه بود که هنوز رد‌پاهایی از آن مراسم در میان مصریان دیده می‌شود.

آیین‌های نوروزی در یونان همراه با مراسم مربوط به آدونیس و آتیس برگزار می‌دشه است. براساس افسانه‌ها این ایزدان بنا به دلایلی به دنیای زیر‌زمینی و مرگ سپرده شده ولی در زمان مشخصی زنده شده و به زندگی وروی زمین باز می‌گردند.

یونانیان در یک روز خاص ابتدا برای رفتن آنان به دنیای تاریک به سوگواری می‌پردازد اما بلافاصله مراسم جشن و پایکوبی برای زنده شدن و بازگشت آنان به زندگی انجام می‌شده است.